PENYUBURAN PATRIOTISME DAN PERPADUAN SEBAGAI
AGENDA UTAMA DALAM PEMBENTUKAN NEGARA BANGSA
C.UGANESWARAN
Antara kepentingan perpaduan kaum di Malaysia ialah
mewujudkan masyarakat yang harmoni. Sebagai rakyat Malaysia, pasti kita sudah
tidak asing lagi dengan wujudnya masyarakat berbilang kaum di negara kita
seperti Cina, Melayu, India, Kadazan dan sebagainya. Peribahasa “ rambut sama
hitam, hati lain-lain” jelas menunjukkan walaupun manusia mempunyai warna
rambut yang sama tetapi sukma dan keinginan manusia adalah berbeza. Dengan
mewujudkan perpaduan kaum dalam kalangan masyarakat, barulah masyarakat harmoni
yang mempunyai aspirasi yang sama dapat tercapai. Oleh hal yang demikian,
sebagai rakyat Malaysia yang prihatin, kita hendaklah mewujudkan perpaduan kaum
dalam kalangan rakyat Malaysia,seperti kata peribahasa, “ bulat air kerana
pembetung, bulat manusia kerana muafakat”.
Industri pelancongan merupakan salah satu industri
yang menjadi penyumbang terbesar kepada pendapatan negara. Kunci utama dalam
menarik kedatangan pelancongan ke Malaysia ialah dengan rakyat Malaysia
mengamalkan perpaduan kaum. Perpaduan kaum yang wujud dalam kalangan rakyat
Malaysia akan menarik minat pelancong dari luar negara untuk melihat sendiri
amalan perpaduan kaum yang menjadi pegangan setiap rakyat Malaysia. Hal ini
secara implicit dapat memperkenalkan keindahan Malaysia kepada masyarakat luar
seterusnya menaikkan nama negara. Oleh itu, wajarlah rakyat Malaysia
mengamalkan perpaduan kaum kerana selain dapat menarik kedatangan pelancong,
perpaduan juga mampu menaikkan nama negara, seperti kata peribahasa,” sambil
menyelam minum air”.
Selain itu, dengan mengamalkan perpaduan kaum, kita juga dapat memajukan
ekonomi negara. Apabila perpaduan kaum diamalkan oleh rakyat Malaysia,
penindasan ekonomi tidak akan berlaku kerana setiap kaum akan bersaing dengan
adil tanpa sedikit pun perasaan hasad dengki dalam diri mereka. Contohnya,
persaingan yang berlaku dalam dunia perniagaan. Bukan itu sahaja, apabila
rakyat mengamalkan peribahasa, “bersatu kita teguh, bercerai kita roboh,”
nescaya rakyat juga dapat bersama-sama memajukan ekonomi negara.
Tanpa perpaduan, nescaya kemerdekaan
dan kedaulatan negara yang telah diperoleh sejak sekian lama akan hilang dalam
sekelip mata. Persoalannya, bagaimanakah kita dapat mengukuhkan perpaduan kaum
di negara ini? Sebagai langkah pertama dalam membentuk perpaduan, rakyat
haruslah bergaul dan memupuk persefahaman antara kaum. Dalam keadaan tersebut,
ibu bapa perlulah sentiasa menerapkan nilai-nilai perpaduan dalam diri
anak-anak sejak kecil lagi. Bak kata pepatah, “melentur buluh biar dari
rebungnya”. Anak-anak digalakkan berkomunikasi dengan jiran yang berlainan
bangsa dan ibu bapa juga disarankan membawa anak-anak mereka mengunjungi rumah
jiran semasa hari lebaran atau perayaan. Dengan cara itu, ibu bapa dapat
menjadi suri teladan kepada anak-anak dan membolehkan mereka menghayati
keistimewaan masyarakat Malaysia yang terdiri daripada pelbagai jenis kaum dan
etnik. Di samping itu, golongan pelajar perlulah belajar dan menghayati sejarah
negara agar dapat memahami erti perpaduan negara. Sebagai satu daripada langkah
untuk mewujudkan permuafakatan bangsa, Kementerian Pelajaran Malaysia telah
mewajibkan pelajar-pelajar agar lulus dalam mata pelajaran Sejarah di peringkat
Sijil Pelajaran Malaysia (SPM) mulai tahun 2013.
Laman sosial juga antara cabaran lain untuk mengekalkan
perpaduan kaum. Penyebaran fitnah dan menyentuh sensitivi perkauman kaum kian
berleluasa dilaman sosial. Oleh itu, jika tidak dibendung akan menyebabkan
peristiwa berdarah 13 Mei 1969 kembali berulang. Penyalahgunaan media sosial telah mula menular sejak
akhir-akhir ini. Media sosial seperti web dan blog serta face book menyebabkan
timbulnya kerenggangan kaum kerana banyak menimbulkan isu sensitif .
Beberapa laman web yang bebas bergerak telah memperkatakan begitu banyak isu
bersifat sensiti di samping menaburkan fitnah serta berita palsu menyebabkan
wujudnya keresahan dalam masyarakat di negara ini. Beberapa kenyataan bersifat
rasis dan berunsur perkauman begitu berleluasa pada masa sekarang. Keadaan ini
pula tidak diambil tindakan oleh pihak berkuasa kerana pertindihan tugas dan
bidang kuasa antara badan penguatkuasa dan badan pengawal komunikasi.
Penyebaran berita palsu dan tohmahan juga menjadi punca perbalahan dan
persengketaan terhadap anggota masyarakat di negara ini.
Peristiwa 13 Mei telah menjadi catatan sejarah yang suram
di negara ini. Hal ini demikian kerana peristiwa ini memperlihatkan bahawa
hubungan kaum akan menjadi rapuh jika ada
tindakan luar batasan dilakukan dan tindakan mencegah tidak dilakukan
dengan secukupnya. Peristiwa berdarah ini menjadi iktibar bahawa perpaduan kaum
boleh menjadi bom jangka yang boleh meletup pada bila-bila masa memandangkan
terdapat sebahagian anggota masyarakat yang gemar menjaja isu sensitif bagi
meraih sokongan politik mudah untuk bangsa mereka. Selepas kejadian ini lahir
kesedaran untuk menyatupadukan kaum di negara ini dengan terbentuknya Rukun
Negara yang menjadi satu identiti bagi semua anggota masyarakat. Dalam masa
yang sama kekurangan orang Melayu dalam bidang ekonomi cuba diselesaikan dengan
pelaksanaan Dasar Ekonomi Baru yang dilancarkan pada 1970.
Perpaduan negara ini
juga diuji dengan pelbagai isu berkaitan dengan agama dan soal hak kerakyatan
dan beberapa isu sensitif lain yang mampu menjejaskan perpaduan kaum di negara
ini . Ianya dibawa dan dimainkan oleh beberapa pihak yang cuba mendapatkan nama
dalam usaha mendapatkan sokongan berterusan. Jika dibiarkan begitu sahaja tanpa
diselesaikan atau dirungkai terlebih awal hal ini mampu merobek perpaduan kaum
sedia ada pada masa sekarang.
Sejak zaman
penjajahan lagi, masalah integrasi telah wujud terutamanya semasa penjajahan
British. Mereka menjalankan dasar “divide and rule” iatu dasar pecah dan
perintah agar dapat memerintah dan mengeksploitasi ekonomi negara. Dasar ini
jugalah yang memisahkan kaum-kaum utama negara ini mengikut bidang ekonomi yang
dijalankan. Masyarakat melayu mengendalikan pertanian dan ditempatkan di
kawasan luar Bandar iaitu di kampong-kampung. Masyarakat Cina ditempatkan
dilombong-lombong bijih timah dan bandar-bandar kerana aktiviti perlombongan
dan perdagangan yang dijalankan mereka. Manakala masyarakat India pula
ditempatkan di lading-ladang getah. Perubahan fungsi ini telah menyebabkan
ketiga-tiga kaum ini terpisah dan hubungan semakin terhada dan menjadi
bertambah renggang.
Konklusinya, semua pihak harus berganding bahu dan tidak
mengharapkan pihak kerajaan semata-mata dalam mewujudkan perpaduan kaum.
Janganlah kita bersikap evasif mahupun “ bagai enau dalam belukar melepaskan
pucuk masing-masing” kerana perpaduan kaum itu hanya akan wujud apabila semua
kaum menjalankan obligasi masing-masing dengan sempurna dan bersikap bertolak
ansur. Perpaduan negara yang jitu juga dapat membina
sebuah masyarakat yang saling menghormati antara satu sama lain disebabkan
faktor rasa bersama dan kekitaan yang lahir dalam jiwa seluruh anggota
masyarakat. Sifat dengki dan khianat akan terlebur begitu sahaja jika
semua anggota masyarakat memiliki sifat saling menghormati yang dipupuk sejak
kita kecil lagi.
